به عشق ناصر حجازي و فرهاد مجيدي

این روزها، کلی راه و گزینه هست برای خرد بودن اعصابمان، وای به حال اینکه تولد علـــی منصـــــور هم باشد و ...!

وقتی می بـیـنـیـم هر کس از راه رسیده و نرسیده، هر کس خودآگاه و ناخودآگاه و اصلا هر کس بیخود و بی جهت، پیراهن تیم محبوبمان را تنش می کند، حق داریم که غصه بخوریم و حرص! حق داریم حسرت داشتن یکی مثل علــــی منصــــور، دلمان را بسوزاند! حق داریم لعنت بفرستیم به کسی که این مدل تیمداری را باب کرد!اصلا بیخود کرده هر کس گفته فوتبال حرفه ای شده و هر بازیکنی هر جا دلش بخواهد، می تواند برود!

همین طرفداران رئال و بارسا که در قله ی فوتبال حرفه ای فعالیت دارند هم با این مسئله که بازیکنی از حریف، لباس تیمشان را به تن کند، کنار نمی آیند! چه برسد به ما که خدای احساسیم و همین احساس برایمان تصمیم می گیرد!

همه چیز این فوتبال، بی در و پیکر است؛ به قرارداد و جذب بازیکن که می رسیم، حرفه ای می شویم!اصلا ما نمی خواهیم حرفه ای باشیم! می خواهیم عقب افتاده باشیم، اما کسی برایمان توپ بزند که بفهمد قدر دل و احساس مان را...! نه اینکه هر مصدوم و محروم و از کار افتاده ای، آبی پوش شود و آنوقت انتظار داشته باشند ورزشگاه پر شود!

آنهایی که چنین خواسته ای دارند، پیش خودشان فکر کرده اند این هوادار به چه امیدی به استادیوم برود؟! برود که امثال پژمان نوری 90 دقیقه روی مخش پیاده روی کنند و زیر توپ زدن چند قرمز پوش سابق را تماشا کند؟!

نخیــــر! من هوادار، منی که سالهاست دلم را پای تیم محبوبم گذاشته ام، منی که تعصب علــــــی منصــــــور دائم در خاطرم مرور می شود، منی که سجده اش به پیراهن استقلال را دیده ام، نمی توانم دم از حرفه ای بودن بزنم!

تولد یکی از دوست داشتنی ترین بازیکنانی که در عمر استقلالی بودنم دیده ام، باعث شد تا حرفهایی که مدتی بود روی دلمان جمع شده بود، اینطور بیرون بریزد! تلخ شد، ولی دست ما نیست! تلخ مان کرده اند که تلخ می گوییم!

تولـــــدت مبـــــارک با غیــــرت دوست داشتنی...می دانی که فصل بعد خیــــلی ها منتظر دیدنت روی نیمکت تیم محبوبمان هستند... اتفاقی که حق توست! پس زودتر هم خودت و هم ما را به آرزوی مان برسان...